Τι του λέμε του Κινέζου;

Απέραντη η φιλολογία γύρω από το ρόλο του νομίσματος, του εθνικού νομίσματος ειδικότερα ή ακόμη πιο συγκεκριμένα, του μονοπωλίου της έκδοσης του χρήματος, όχι από το κράτος αλλά από ιδιώτες, π.χ. της FED. Πολύ καλά! Ας υποθέσουμε ότι σήμερα ένας Κινέζος πουλάει στις ΗΠΑ ένα τόνο χαλκό αξίας 5 χιλιάδων Δολαρίων ΗΠΑ.

Η απομυθοποίηση του νομίσματος

Έπρεπε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια, μερικές δεκαετίες, από την ημέρα της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, για να εντοπίσουμε ένα μικρό λάθος, μια ασήμαντη λεπτομέρεια της Σοσιαλιστικής Οικονομίας, έτσι όπως εφαρμόστηκε στις πρώην Σοσιαλιστικές χώρες, μιας ασήμαντης λεπτομέρειας που συνετέλεσε, που στοίχισε πιο σωστά την κατάρρευση ενός ολόκληρου κόσμου. Περί τίνος πρόκειται;

Να ζει κανείς (με το Ευρώ) ή να μη ζει; Ιδού η απορία. (παράφραση του Αμλετ)

Ερώτηση: -Αλήθεια τι είναι σε τελική ανάλυση ένα νόμισμα; Απάντηση: -Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μια γραπτή υπόσχεση! Μια υπόσχεση που φέρει και την επίσημη σφραγίδα και υπογραφή του Κράτους (του κεντρικού τραπεζίτη), ότι με αυτό το χαρτί, σε αυτή τη χώρα (γεωγραφικός χώρος), μπορείς ανά πάσα στιγμή (πραγματικός χρόνος) να αγοράσεις 1 κιλό ψωμί, 2 κιλά ζάχαρη, 3 μέτρα ύφασμα, 14 ζευγάρια κάλτσες, 15 γραμμάρια ασήμι, 1 γραμμάριο χρυσό, και ότι άλλο ποθεί η ψυχή σου! (Το τελευταίο σηκώνει συζήτηση).

Ο Χαρτοπαικτικός Καπιταλισμός και ο Σβέικ

Καθώς η παγκόσμια πολιτική (και οικονομική) κατάσταση συνεχώς αλλάζει, θα πρέπει να αλλάξουμε και την ορολογία με την οποία περιγράφουμε αυτήν την αλλαγή. Έτσι προτείνω αντί του επιστημονικοφανούς όρου "Χρηματοπιστωτικός Καπιταλισμός", να χρησιμοποιούμε τον όρο "Χαρτοπαικτικός Καπιταλισμός", που είναι όχι μόνο πιο κατανοητός στον πολύ κόσμο, αλλά και πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Το παράλληλο κράτος

Πριν ένα μήνα, ψάχνοντας στα αρχεία μερικών εφημερίδων να βρω κάτι για τα γεγονότα της περιόδου 1949-'50-'51, έπεσα σε μια εκπληκτική δήλωση ενός υπουργού που μεταξύ των άλλων έλεγε ότι: -Δεν θα επιτρέψουμε την αναβίωση του φασισμού στην Ελλάδα! Μιλάμε για το φθινόπωρο του '50.

Ζητείται Οδυσσέας!

Ένα πράγμα που πρέπει να καταλάβουν οι πάντες (και η Κυβέρνηση και το ΣτΕ) είναι ότι, όπως η τιμή τιμή δεν έχει, έτσι και η σωστή ενημέρωση τιμή δεν έχει. Τι θα πει ότι όποιος πληρώσει τα περισσότερα; Δηλαδή όποιος πληρώσει τα περισσότερα θα έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να παραπληροφορεί τον κόσμο; Και τι νομίζει η Κυβέρνηση, ότι δεν θα βρεθούν 4, 5, 10 μεγιστάνες για να κάνουν αυτή τη βρώμικη δουλειά;

Ο Μινώταυρος και ο Υδροχόος!

Πολύ μίσος! Αυτή τη φορά, μόλις χθες, ο Μινώταυρος χτύπησε και τον Υδροχόο. Χτύπησε τις Εταιρίες Ύδρευσης. Δεν νομίζω ότι οι λόγοι είναι καθαρά οικονομικοί, να εκμεταλλευτεί δηλαδή, καθ' ότι μονοπώλιο πλέον, να αποκομίσει κέρδη, από τη σίγουρη αύξηση της τιμής του νερού. Αυτό κατά τη γνώμη μου, είναι δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι η ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού. Ούτε νερό να μην έχουν να πιούν, χωρίς την άδειά του.

Αγκαζέ με τον Μινώταυρο!

Αν κάποιος θελήσει να περιγράψει την πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα, αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, όσες ικανότητες και να έχει, θα διαπιστώσει ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο το εγχείρημα!

Διεθνής συγκυρία, συσχετισμοί δυνάμεων, οικονομική κρίση, εκβιασμοί, χρέος, πολεμικές αποζημιώσεις, απανωτά μνημόνια, απανωτοί φόροι, τράπεζες, δάνεια, μικρό και μακροπολιτική, προσωπικές φιλοδοξίες, ματαιοδοξίες, φιλίες, αγώνες, συνέπεια, ασυνέπεια, θυσίες, ενοχές, συναισθήματα, κόμματα, οργανώσεις, κράτος, παρακράτος, παράλληλο κράτος, νόμοι, συντάγματα και βάλε, Ιστορία, προϊστορία και Μυθολογία, όλα ανακατεμένα, όλα ανακατωμένα φέρνουν γύρω σε μια μπετονιέρα που δεν λέει να σταματήσει και που όποιος θέλει ρίχνει και κάτι, έτσι που κανείς δε μπορεί να υπολογίσει  ούτε καν την αναλογία των υλικών! Και συ να περιμένεις να δεις τι χαρμάνι θα βγει για να χτίσεις!

Ένα πραξικόπημα αλλιώτικο από τα... άλλα.

Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία ήταν «περισσότερο καπνός, παρά φλόγα»! Δεν συμφωνώ. Αυτό το πραξικόπημα διαφέρει από τα προηγούμενα σε πάρα πολλά. Το πραξικόπημα αυτό, δεν πρέπει να έχει «ενδογενείς» αιτίες (υπεράσπιση του κοσμικού καθεστώτος και τα παρόμοια. Σιγά τα ωά).

Η εκτροπή του Ευφράτη, και τα παγούρια τους!

Εδώ θα χρειαστεί λίγη φαντασία: Ένα τεράστιο ποτάμι, ο Ευφράτης (ή ο Τίγρης), ξεκινάει από το Αραράτ και με τα νερά του ποτίζει τους απέραντους κάμπους της Μεσοποταμίας. Μια ωραία πρωία, μερικοί αποφασίζουν, με ένα τεράστιο φράγμα, να εκτρέψουν τον ποταμό για να πηγαίνει προς μια τρίτη χώρα, να ποτίζει τα χωράφια και τους κάμπους της τρίτης χώρας. Από τους γηγενείς της Μεσοποταμίας ελάχιστοι αντιδρούν. Οι περισσότεροι είναι απασχολημένοι με τις δουλειές τους! Μετά από λίγα χρόνια, αυτοί που έφτιαξαν το φράγμα, που εκτρέψανε τον ποταμό, έρχονται και τους λένε:

Ο Βαρουφάκης στο ρόλο του Προμηθέα

Αξίωμα: "Τη γνώση καμία πίστη δεν μπορεί να την αναπληρώσει". Στην Πολιτική η λέξη πίστη πρέπει να είναι κατάλοιπο της θρησκευτικής κατήχησης, γι' αυτό και οδηγεί πάντοτε σε ιδεολογικό βάλτο, σε ιδεολογικό πλάτσα-πλούτσα! Κατάλοιπο της θρησκευτικής κατήχησης πρέπει να είναι και το κήρυγμα! Όπου ακούς πολιτικό κήρυγμα, υπάρχει φτώχεια επιχειρημάτων. Η γνώση είναι σαν ένα αναμμένο κερί (σα δάδα), που δίνει ένα μικρό φως, φως που για να γίνει μεγαλύτερο πρέπει να δώσει φλόγα και στο κερί του διπλανού μας, και στου  παραδίπλα, να ανάψουν όσο γίνεται πιο πολλά κεριά, μέχρι που να γίνει "το σκοτάδι λάμψη"! Η γνώση σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να μένει μυστική, μεταξύ των μελών ενός ιερατείου. Ότι πιο απαίσιο!

Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά!

Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά, που δε χρειάζονται ούτε ευρώ, ούτε δραχμή, ούτε αποδραχμοποίηση, ούτε αποευρωποίηση, ούτε ηλεκτρονικό χρήμα. Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα λεγόμενα...virements. Είναι αδιανόητο σε μια οικονομία να μην υπάρχει η δυνατότητα αντιπαραβολής και συμψηφισμού των χρεών, όλων των επιχειρήσεων δηλαδή, των θετικών και αρνητικών μεγεθών της Α επιχείρησης προς την Β, της Β προς την Γ, της Γ προς την Α κ.ο.κ.

Η ΤΙΝΑ τότε και η ΤΙΝΑ τώρα

Η αδυναμία , των απλών ανθρώπων να εξηγήσουν ορισμένα πράγματα ,  μετατρέπεται ακόμη και στις μέρες μας , σε μια γενική και αόριστη μοιρολατρία ,  που συμπυκνώνεται στη φράση : -Ετσι ήτανε γραμμένο !  Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά  στην  αδυναμία των δικών μας πολιτικών η πιο σωστά μπροστά  στη  δειλία τους να συγκρουστούν με το παλιό σύστημα,  αδυναμία και δειλία που  μετατρέπεται σήμερα σε μια άλλη μοιρολατρία που συμπυκνώνεται σε μια άλλη φράση : ΤΙΝΑ (=There is no alternative ,  που στα Ελληνικά σημαίνει : Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση). Η φράση αυτή  ΤΙΝΑ είναι ιδιαίτερα προσφιλής  και την  χρησιμοποιούν κατά κόρο όχι μόνο οι δικοί μας αλλά και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας . Οι τελευταίοι το εκφέρουν με ένα πολυσήμαντο  μειδίαμα βέβαια!

Αν ο... Βαρουφάκης

Η τραγωδία  με  το τρίτο μνημόνιο είναι ότι ταυτόχρονα με την υπογραφή του, έκανε την εμφάνισή της   και μια έννοια  που  κατά την γνώμη μου  είναι πολύ πιο  επικίνδυνη ακόμη και  από αυτό καθεαυτό το τρίτο  μνημόνιο . Είναι η εμφάνιση της λεγόμενης ΤΙΝΑ (=There is no alternative ) που στα Ελληνικά σημαίνει : Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Διατυπώνεται μάλιστα από τους Ευρωπαίους με τέτοια  απολυτότητα, σα να πρόκειται για  πόρισμα επιστημονικής μελέτης!

Η ιδιωτικοποίηση των πηγαδιών μας

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Κάθε επιχείρηση, ακόμη και την πιο μοντέρνα, ατομική, οικογενειακή, συνεταιριστική, αγροτική, βιομηχανική, σοσιαλιστική, καπιταλιστική, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, και σε οποιαδήποτε εποχή, μπορούμε να τη φανταστούμε (για να χρησιμοποιήσουμε Αισώπεια γλώσσα), σαν ένα στρόγγυλο πηγάδι, του παλιού καιρού, που το νερό το βγάζανε από τα βάθη του πηγαδιού με τριχιές και με κουβάδες.

Ρευστότητα και φορολογικό!

Ούτε ο έρωτας δεν έχει ξετρελάνει τόσους ανθρώπους, όσους έχει τρελάνει το φορολογικό! Η έλλειψη ρευστότητας επιδεινώνει ακόμη πιο πολύ το φαινόμενο. Όλα εδώ πληρώνονται. Τα έχω γράψει εδώ και κάτι χρόνια: « Όσο απομακρυνόμαστε από τον τόπο και τον χρόνο της κάθε φορά παραγόμενης υπεραξίας, τόσο πιο εξωφρενικές οικονομικές θεωρίες ανακαλύπτουμε, τόσο πιο εξωφρενικά Φορολογικά. Ευτυχώς που στα πιο δύσκολα προβλήματα η λύση είναι απλή.

Γιατί θα χάσει η Μέρκελ!

Όπως υπάρχουν οι νόμοι της Φυσικής, π.χ. οι νόμοι της κίνησης των πλανητών, έτσι υπάρχουν και οι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης. Ας μείνουμε στο δεύτερο. Δεν μπορείς σήμερα να αναγκάσεις μια κοινωνία, ένα λαό, να γυρίσει πίσω στην Ρωμαϊκή δουλοκτητική εποχή. Αυτό είναι αδύνατο. Ούτε ο ίδιος ο Θεός να κατέβει δεν μπορεί να το καταφέρει, όσο μικρός και να είναι αυτός ο λαός.

Η περί της ρευστότητας τερατώδης πλάνη!

Τελικά υπάρχουν ή δεν υπάρχουν τα λεφτά; Ιδου η απορία! Αν υπάρχουν που βρίσκονται; Αν δεν υπάρχουν που πήγαν; Το χρήμα - για να χρησιμοποιήσουμε ακριβώς τον όρο - το τυπωμένο χρήμα, δεν είναι υγρό, δεν είναι αιθέρας που εξατμίστηκε και δεν μπορούμε να το ξαναπιάσουμε. Άρα κάπου υπάρχει. Δύο είναι οι περιπτώσεις. Ή το έχουν οι τράπεζες ή το έχει ο κόσμος, η αγορά όπως λέμε. «Δυοίν θάτερον» λέγανε οι αρχαίοι, που σημαίνει ή το ένα ή το άλλο.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Ας αρχίσουμε με την φράση του Montucia που είχε πει το εξής : " Η Ιστορία μιας επιστήμης, δεν είναι ιστορία όλων των συγγραφέων που έγραψαν σχετικώς με αυτήν, αλλά μόνον εκείνων, οι οποίοι συνέβαλαν με τα έργα τους στην προώθηση των ορίων της".
Αν την παραπάνω φράση την "προβάλουμε" στην επιστήμη που λέγεται Πολιτική, μπορούμε να πούμε ότι η Ιστορία της Πολιτικής, δεν είναι ιστορία όλων όσων ασχολήθηκαν με τον ένα η άλλον τρόπο με την πολιτική, αλλά μόνο  εκείνων οι οποίοι συνέβαλαν στην προώθηση των ορίων της, δηλαδή συνέβαλαν με τα έργα τους,  με την στάση τους η με την φιλοσοφία τους στην υπέρβαση, του κάθε φορά πολιτικού γίγνεσθαι.

Η ιδιωτικοποίηση της εξουσίας

Σπάνια περίπτωση! Θα είναι μια παγκόσμια πρωτοτυπία! Σε μια χώρα όπου όλοι, λένε ότι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, εμείς θα εφαρμόσουμε έναν νόμο και μάλιστα έναν νόμο που δεν έχει ακόμη ψηφιστεί! Περί τίνος πρόκειται;

Ο διαχωρισμός Κράτους και Επιχείρησης

Προκαταβολικά πρέπει να πούμε ότι αν επιτύχει αυτός ο διαχωρισμός, τότε περνάμε αυτόματα, σ’ ένα εντελώς νέο, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα! Νομίζω ότι αυτό είναι και το μεγάλο ζητούμενο των ημερών μας!

ΔΩΔΩΝΗ και ΕΟΖ

Όσο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τη Γη, τόσο μεγαλύτερο ρίσκο αναλαμβάνει! Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, αυτοί που αντέχουν περισσότερο είναι οι άνθρωποι, που είναι πιο κοντά, στην Γη, στην Θεά Γη κατά τους Αρχαίους. Στη Γη βρίσκουνε καταφύγιο πάντα και οι άνθρωποι της πόλης! Αυτό θα συμβεί και τώρα!

Ο Αριστοτέλης, ο Μαρξ και ο σ. Χριστόφιας

Σε ανύποπτο χρόνο και άσχετα με την σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση της Κύπρου, είχα γράψει: "... το ευτύχημα για τα εκατομμύρια των εργατών, και η μεγαλύτερη αγωνία των κεφαλαιοκρατών σήμερα με την παγκοσμιοποίηση των αντιφάσεων του κεφαλαίου, είναι ότι αυτά τα δις, τρις εκατομμύρια (της απαλλοτριωμένης υπεραξίας) είναι εδώ, σ αυτήν την υδρόγειο, σ' αυτόν τον πλανήτη, και δεν μπορούνε να τα πάνε, να τα φυγαδέψουν πουθενά..!"

Ο άνεργος εργοδότης

Ήμουν μαθητής Γυμνασίου ακόμη, όταν είχα δει, μια  φωτογραφία από την εποχή της μεγάλης κρίσης του '29.  Ήταν ασπρόμαυρη, αλλά και έγχρωμη να ήταν τα ίδια χρώματα θα έδειχνε: άσπρο και μαύρο! Έδειχνε έναν ρακένδυτο Γερμανό, άνεργο ανθρακωρύχο, καθισμένο σ' ένα υπαίθριο παγκάκι, τυλιγμένο με ένα παλιό παλτό, να τρέμει κυριολεκτικά από το κρύο!

Το πολυάγκιστρο

Είμαστε κυριολεκτικά σαν στη θάλασσα, το αγκιστρωμένο ψάρι! Δίπλα μας σ'άλλο αγκίστρι οι Πορτογάλοι, λίγο πιο πέρα σε άλλο οι Ισπανοί, οι Ιταλοί κλπ! Μας ξεγέλασαν με την ψαροτροφή! Όλοι αγκιστρωμένοι στο ίδιο πολυάγκιστρο!

Η ΕΟΖ και οι τοπικοί Ράιχενμπαχ

Η μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε "Ειδική Οικονομική Ζώνη", θα αρχίσει σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες όχι από την Θράκη, όπως αρχικά είχε ακουστεί, αλλά από την Ήπειρο (Ελληνοαλβανικά σύνορα) και συγκεκριμένα από τον Δήμο Πωγωνίου . Έδρα Καλπάκι!

Ο παπάς και η γάτα

Οι εκλογές του περασμένου Μάη και του Ιούνη, έδειξαν ότι πολλά μπορούν να συμβούν απ'τη μια στιγμή στην άλλη. Μπορεί να μην κατέρρευσε το κατεστημένο, αλλά ταρακουνήθηκαν τα πάντα. Τώρα κατά πόσο ήταν ο κύριος σεισμός, ή οι προσεισμικές δονήσεις αυτό θα το δείξει το μέλλον. Αναμφίβολα άλλαξε ριζικά το πολιτικό σκηνικό!

Τιμή και Δόξα

Ας ξεκινήσουμε με μια απλή ερώτηση: Γιατί, η Διεθνής των Τοκογλύφων, δεν άφησε τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ (εφ'όσον τα δύο μαζί είχαν μια τεράστια κυβερνητική πλειοψηφία), δεν τα άφησε όπως δικαιούνταν, να κυβερνήσουν ακόμη δύο ολόκληρα χρόνια; Τι τους «ανάγκασε» να ρισκάρουν, στα καλά καθούμενα εκλογές; Είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι το κάνανε, επειδή τους το ζητούσε επίμονα ο κ. Σαμαράς. Την ματαιοδοξία αυτή του κ. Σαμαρά θα μπορούσαν, με ένα νεύμα τους και μόνο, να την ακυρώσουν.

Ουαι…. τοις νικηταις

Δεν έχουν περάσει 4 μόνο μήνες από τότε που ο κεντροδεξιός Μαριάνο Ραχόι του Λαϊκού Κόμματος της Ισπανίας έμπαινε θριαμβευτής στο Κυβερνητικό μέγαρο της Μαδρίτης, με αυτοδυναμία μάλιστα και ξαφνικά βλέπουμε εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανούς, να βγαίνουν στους δρόμους όχι μόνο της Μαδρίτης, αλλά και της Βαρκελώνης, της Βαλένθια , της Σεβίλλης και άλλων συνολικά 60 πόλεων της Ισπανίας, διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική της νεοεκλεγείσας Κυβέρνησης.

Τα δις της εξαθλίωσης

Πολλά, πάρα πολλά τα δις που πληρώνει η Διεθνής των Κεφαλαιοκρατών, για να σώσει λέει την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα όμως τα δίνει, για να πείσει τους Έλληνες ότι πρέπει τουλάχιστον μέσα σε 2  χρόνια να «πιάσουν» το βιοτικό επίπεδο του Μπαγκλαντές. Περί αυτού πρόκειται, όσο παράξενο κι αν ακούγεται: Μας  ακριβοπληρώνουν για να εξαθλιωθούμε.

Το νόμισμα ου τίκτει νόμισμα

Σ' ένα παλιότερο άρθρο που είχε τίτλο «Το κράτος και το φορολογικό εφ άπαξ» είχαμε γράψει επί λέξει: "Ένα πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, είναι ότι το κράτος ποτέ δεν συντηρούσε κανέναν, αντίθετα το συντηρούσανε πάντοτε κάποιοι άλλοι. Για να βρούμε λοιπόν ποιος συντηρεί ποιον, πρέπει να γίνει απαραίτητα ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε κατηγορίες ανθρώπων η όπως συνηθίζουμε να λέμε κοινωνικές τάξεις.

Όχι ένα, αλλά δύο φορολογικά

Όχι ένα αλλά δύο φορολογικά συστήματα, θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε μέσα σ' αυτή την οδυνηρή για την Οικονομία μας κατάσταση. Το πρώτο ας είναι αυτό το γνωστό, που βασική του φιλοσοφία είναι η γνωστή: Έσοδα, έξοδα, καθαρά κέρδη, τεκμήρια, τετραγωνικά, κυβικά, η ηλικία της πεθεράς μας κλπ. Το δεύτερο για να έχει και ο φορολογούμενος το δικαίωμα της επιλογής, μπορεί να είναι το επόμενο: Το Κράτος και το φορολογικό εφ' άπαξ

Οι (τριτο)εγγυητές

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει μερικοί, είναι ότι για την Διεθνή των Τοκογλύφων, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί, γενικά τα εκατομμύρια των λαών της Ευρωζώνης (θα μπορούσαμε άνετα να προσθέσουμε κι άλλους λαούς), είναι οι (τρίτο)εγγυητές όλων των δανείων που έχουν συνάψει αυτοί οι τοκογλύφοι με το Α ή Β κράτος-μέλος της ΕΕ (για να περιοριστούμε μόνο σ αυτά τα κράτη).