Εδώ θα χρειαστεί λίγη φαντασία: Ένα τεράστιο ποτάμι, ο Ευφράτης (ή ο Τίγρης), ξεκινάει από το Αραράτ και με τα νερά του ποτίζει τους απέραντους κάμπους της Μεσοποταμίας. Μια ωραία πρωία, μερικοί αποφασίζουν, με ένα τεράστιο φράγμα, να εκτρέψουν τον ποταμό για να πηγαίνει προς μια τρίτη χώρα, να ποτίζει τα χωράφια και τους κάμπους της τρίτης χώρας. Από τους γηγενείς της Μεσοποταμίας ελάχιστοι αντιδρούν. Οι περισσότεροι είναι απασχολημένοι με τις δουλειές τους! Μετά από λίγα χρόνια, αυτοί που έφτιαξαν το φράγμα, που εκτρέψανε τον ποταμό, έρχονται και τους λένε:
"Ξέρετε, δε θα σας πάρουμε μόνο τον Ευφράτη, θέλουμε και το νερό που έχετε στα πηγάδια σας, στις στέρνες σας, στα βαρέλια σας και στα παγούρια σας!". Ποιός είδε το Θεό και δε φοβήθηκε, που λένε και οι πιστοί. Χιλιάδες βγαίνουν στους δρόμους και κραυγάζουν ρυθμικά: "Κάτω τα χέρια από τα παγούρια μας, κάτω τα χέρια από τα παγούρια μας!". Για τον Ευφράτη, ούτε μια λέξη, ούτε ένα σύνθημα!
Εδώ κάπου πρέπει να αποχαιρετήσουμε τον Ευφράτη και τους γηγενείς της Μεσοποταμίας, για να επιστρέψουμε στα δικά μας μέρη, στα δικά μας βουνά και στα ποτάμια, στους δικούς μας, στους ιθαγενείς μας. Ο δικός μας Ευφράτης είναι τα λιμάνια μας, τα αεροδρόμια, ο φυσικός μας πλούτος, και τόσα άλλα. Πάνε αυτά τα χάσαμε, τα "εκτρέψανε"! Το φράγμα είναι τα μνημόνια ένα, δύο, τρία και έρχεται όπου να' ναι και το τέταρτο. Τα παγούρια μας είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, ίσως! Χιλιάδες βγαίνουνε αυτές τις μέρες στους δρόμους, κραυγάζοντας ρυθμικά: "Κάτω τα χέρια από τα παγούρια μας, κάτω τα χέρια από τα παγούρια μας!".
Για τον Ευφράτη, ούτε μια λέξη, ούτε ένα σύνθημα!
Βοστινιώτης Παναγιώτης
Οικονομολόγος
9 Φεβρουαρίου 2016
"Ξέρετε, δε θα σας πάρουμε μόνο τον Ευφράτη, θέλουμε και το νερό που έχετε στα πηγάδια σας, στις στέρνες σας, στα βαρέλια σας και στα παγούρια σας!". Ποιός είδε το Θεό και δε φοβήθηκε, που λένε και οι πιστοί. Χιλιάδες βγαίνουν στους δρόμους και κραυγάζουν ρυθμικά: "Κάτω τα χέρια από τα παγούρια μας, κάτω τα χέρια από τα παγούρια μας!". Για τον Ευφράτη, ούτε μια λέξη, ούτε ένα σύνθημα!
Εδώ κάπου πρέπει να αποχαιρετήσουμε τον Ευφράτη και τους γηγενείς της Μεσοποταμίας, για να επιστρέψουμε στα δικά μας μέρη, στα δικά μας βουνά και στα ποτάμια, στους δικούς μας, στους ιθαγενείς μας. Ο δικός μας Ευφράτης είναι τα λιμάνια μας, τα αεροδρόμια, ο φυσικός μας πλούτος, και τόσα άλλα. Πάνε αυτά τα χάσαμε, τα "εκτρέψανε"! Το φράγμα είναι τα μνημόνια ένα, δύο, τρία και έρχεται όπου να' ναι και το τέταρτο. Τα παγούρια μας είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, ίσως! Χιλιάδες βγαίνουνε αυτές τις μέρες στους δρόμους, κραυγάζοντας ρυθμικά: "Κάτω τα χέρια από τα παγούρια μας, κάτω τα χέρια από τα παγούρια μας!".
Για τον Ευφράτη, ούτε μια λέξη, ούτε ένα σύνθημα!
Βοστινιώτης Παναγιώτης
Οικονομολόγος
9 Φεβρουαρίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου