Έπρεπε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια, μερικές δεκαετίες, από την ημέρα της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, για να εντοπίσουμε ένα μικρό λάθος, μια ασήμαντη λεπτομέρεια της Σοσιαλιστικής Οικονομίας, έτσι όπως εφαρμόστηκε στις πρώην Σοσιαλιστικές χώρες, μιας ασήμαντης λεπτομέρειας που συνετέλεσε, που στοίχισε πιο σωστά την κατάρρευση ενός ολόκληρου κόσμου. Περί τίνος πρόκειται;
Κατ' αρχήν πρέπει να πούμε ότι χιλιάδες, εκατομμύρια σελίδες έχουν γραφτεί για το ρόλο του νομίσματος (χάλκινο, ασημένιο, χρυσό, χάρτινο, τελευταία ηλεκτρονικό, ψευδονόμισμα κλπ). Έχουν γραφτεί, για το ρόλο του νομίσματος, ότι σε τελική ανάλυση δεν ήταν και δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο ένα εργαλείο, ένα βοηθητικό μέσο, για να μπορέσουμε να ανταλλάξουμε το Άλφα παραχθέν αντικείμενο με το Βήτα (σκόπιμα δεν χρησιμοποιώ τον όρο εμπόρευμα).
Έλα όμως που από μόνο του αυτό το εργαλείο αποδείχτηκε ότι δεν αρκεί για να λειτουργήσει μια Σοσιαλιστική Οικονομία. Δε παν να το εκδίδανε το νόμισμα αυτό στις Σοσιαλιστικές χώρες οι κρατικές Τράπεζες (και όχι ένας ιδιώτης), δε παν να είχε σε αντίκρισμα όση ποσότητα θέλεις, από τα πιο ακριβά μέταλλα του κόσμου, αποδείχτηκε ότι πάλι δεν ήταν αρκετό, αποδείχτηκε ότι πάλι δεν μπορούσε να παίξει το ρόλο του πάνω στην σκηνή της Οικονομίας, να ανταλλάξει δηλαδή το Άλφα με το Βήτα. Πάμε παρακάτω. Χιλιάδες, εκατομμύρια σελίδες έχουν γραφτεί επίσης για τα εκατομμύρια των παραχθέντων, σχετικά με την ποιότητα και την ποσότητά τους.
Ας δούμε τώρα λίγο πιο προσεκτικά μόνο δύο από τα εκατομμύρια, από τα προς ανταλλαγή παραχθέντα. Δε παν να ήταν, τόσο το Άλφα παραχθέν, που έστεκε περήφανο στην μια πλευρά του τραπεζιού, όσο και το Βήτα που έστεκε επίσης περήφανο στην άλλη πλευρά, δε παν να ήταν και τα δύο τέλεια, άριστα από όλες τις απόψεις, εν τούτοις στην ανταλλαγή τους είχαμε πρόβλημα γιατί έλειπε τη στιγμή της ανταλλαγής κάτι πολύ σημαντικό ή πιο σωστά δύο πολύ σημαντικοί άνθρωποι, οι φύλακες, οι κάτοχοι και του Άλφα και του Βήτα, για να συσχετιστούν μεταξύ τους σαν πρόσωπα που η θέληση τους κατοικοεδρεύει μέσα σ'αυτά τα πράγματα (τα παραχθέντα), έτσι που ο ένας μόνο με τη θέληση του άλλου, επομένως ο καθένας μόνο με την βοήθεια μιας βουλητικής πράξης κοινής και για τους δυο, να μπορεί να ιδιοποιείται το ξένο εμπόρευμα, εκποιώντας το δικό του. Γι αυτό είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο ατομικό ιδιοκτήτη (Μάρξ Κεφάλαιο 1ος τόμος, σελ 98).
Για αυτούς τους δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους που ο Μάρξ τους μνημονεύει στη πρώτη σελίδα του Κεφαλαίου, δεν έχει γραφτεί σχεδόν τίποτα. Τη στιγμή της ανταλλαγής έχουμε δηλαδή 5 διαφορετικούς συντελεστές, τους δύο φύλακες, τα παραχθέντα Άλφα και Βήτα και στο τέλος το νόμισμα, σύνολο πέντε, όσες γωνίες έχει το κόκκινο αστέρι. Από τα πέντε τον πιο σημαντικό ρόλο τον παίζουν οι δύο φύλακες και το γιατί είναι ένα θέμα που πρέπει οι θεωρητικοί του Μαρξισμού να το ψάξουν με τις πέντε και βάλε αισθήσεις τους. Μετά έρχονται τα δύο παραχθέντα Άλφα και Βήτα και τον τελευταίο και πιο ασήμαντο ρόλο τον παίζει το νόμισμα-εργαλείο. Να γιατί μιλάω στην αρχή για απομυθοποίηση του νομίσματος.
Υ.Γ. Περισσότερα στο "Κεφάλαιο Πέμπτο: Το εμπόρευμα"
Κατ' αρχήν πρέπει να πούμε ότι χιλιάδες, εκατομμύρια σελίδες έχουν γραφτεί για το ρόλο του νομίσματος (χάλκινο, ασημένιο, χρυσό, χάρτινο, τελευταία ηλεκτρονικό, ψευδονόμισμα κλπ). Έχουν γραφτεί, για το ρόλο του νομίσματος, ότι σε τελική ανάλυση δεν ήταν και δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο ένα εργαλείο, ένα βοηθητικό μέσο, για να μπορέσουμε να ανταλλάξουμε το Άλφα παραχθέν αντικείμενο με το Βήτα (σκόπιμα δεν χρησιμοποιώ τον όρο εμπόρευμα).
Έλα όμως που από μόνο του αυτό το εργαλείο αποδείχτηκε ότι δεν αρκεί για να λειτουργήσει μια Σοσιαλιστική Οικονομία. Δε παν να το εκδίδανε το νόμισμα αυτό στις Σοσιαλιστικές χώρες οι κρατικές Τράπεζες (και όχι ένας ιδιώτης), δε παν να είχε σε αντίκρισμα όση ποσότητα θέλεις, από τα πιο ακριβά μέταλλα του κόσμου, αποδείχτηκε ότι πάλι δεν ήταν αρκετό, αποδείχτηκε ότι πάλι δεν μπορούσε να παίξει το ρόλο του πάνω στην σκηνή της Οικονομίας, να ανταλλάξει δηλαδή το Άλφα με το Βήτα. Πάμε παρακάτω. Χιλιάδες, εκατομμύρια σελίδες έχουν γραφτεί επίσης για τα εκατομμύρια των παραχθέντων, σχετικά με την ποιότητα και την ποσότητά τους.
Ας δούμε τώρα λίγο πιο προσεκτικά μόνο δύο από τα εκατομμύρια, από τα προς ανταλλαγή παραχθέντα. Δε παν να ήταν, τόσο το Άλφα παραχθέν, που έστεκε περήφανο στην μια πλευρά του τραπεζιού, όσο και το Βήτα που έστεκε επίσης περήφανο στην άλλη πλευρά, δε παν να ήταν και τα δύο τέλεια, άριστα από όλες τις απόψεις, εν τούτοις στην ανταλλαγή τους είχαμε πρόβλημα γιατί έλειπε τη στιγμή της ανταλλαγής κάτι πολύ σημαντικό ή πιο σωστά δύο πολύ σημαντικοί άνθρωποι, οι φύλακες, οι κάτοχοι και του Άλφα και του Βήτα, για να συσχετιστούν μεταξύ τους σαν πρόσωπα που η θέληση τους κατοικοεδρεύει μέσα σ'αυτά τα πράγματα (τα παραχθέντα), έτσι που ο ένας μόνο με τη θέληση του άλλου, επομένως ο καθένας μόνο με την βοήθεια μιας βουλητικής πράξης κοινής και για τους δυο, να μπορεί να ιδιοποιείται το ξένο εμπόρευμα, εκποιώντας το δικό του. Γι αυτό είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο ατομικό ιδιοκτήτη (Μάρξ Κεφάλαιο 1ος τόμος, σελ 98).
Για αυτούς τους δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους που ο Μάρξ τους μνημονεύει στη πρώτη σελίδα του Κεφαλαίου, δεν έχει γραφτεί σχεδόν τίποτα. Τη στιγμή της ανταλλαγής έχουμε δηλαδή 5 διαφορετικούς συντελεστές, τους δύο φύλακες, τα παραχθέντα Άλφα και Βήτα και στο τέλος το νόμισμα, σύνολο πέντε, όσες γωνίες έχει το κόκκινο αστέρι. Από τα πέντε τον πιο σημαντικό ρόλο τον παίζουν οι δύο φύλακες και το γιατί είναι ένα θέμα που πρέπει οι θεωρητικοί του Μαρξισμού να το ψάξουν με τις πέντε και βάλε αισθήσεις τους. Μετά έρχονται τα δύο παραχθέντα Άλφα και Βήτα και τον τελευταίο και πιο ασήμαντο ρόλο τον παίζει το νόμισμα-εργαλείο. Να γιατί μιλάω στην αρχή για απομυθοποίηση του νομίσματος.
Υ.Γ. Περισσότερα στο "Κεφάλαιο Πέμπτο: Το εμπόρευμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου