Τιμή και Δόξα

Ας ξεκινήσουμε με μια απλή ερώτηση: Γιατί, η Διεθνής των Τοκογλύφων, δεν άφησε τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ (εφ'όσον τα δύο μαζί είχαν μια τεράστια κυβερνητική πλειοψηφία), δεν τα άφησε όπως δικαιούνταν, να κυβερνήσουν ακόμη δύο ολόκληρα χρόνια; Τι τους «ανάγκασε» να ρισκάρουν, στα καλά καθούμενα εκλογές; Είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι το κάνανε, επειδή τους το ζητούσε επίμονα ο κ. Σαμαράς. Την ματαιοδοξία αυτή του κ. Σαμαρά θα μπορούσαν, με ένα νεύμα τους και μόνο, να την ακυρώσουν.
Όπως τον περασμένο Νοέμβρη, που με ένα νεύμα τους και μόνο, «έπεισαν» τoν κ. Σαμαρά να αλλάξει στρατόπεδο, από αντιμνημονιακός σε μια νύχτα να γίνει μνημονιακός, «αδειάζοντας» κυριολεκτικά, τόσο τα στελέχη του, όσο και τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του, που την προηγούμενη βγαίνανε στις πλατείες και στους δρόμους κατά του πρώτου μνημονίου.
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι επίσης απλή: Τα δύο (επόμενα)  χρόνια, δεν τους φθάνανε, τους ήταν λίγα, θέλανε τουλάχιστον τέσσερα χρόνια  μπροστά τους, για να περάσουν τα επόμενα μνημόνια, το μνημόνιο τρία, το μνημόνιο τέσσερα κ.ο.κ.
Σκεφτείτε τι θα γινότανε αν στις 6 του Μάη κατάφερναν να πάρουν την πλειοψηφία. Αμέσως θα περνούσαν στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, και το μεγαλύτερο επιχείρημά τους θα ήταν η νωπή λαϊκή εντολή!!!
Συμπέρασμα: Θέλουν να μας εξοντώσουν όχι με στρατιωτικά μέσα,  αλλά με τα εκλογικά μας αποτελέσματα.
Ε, λοιπόν δεν τους έκατσε. Αυτό σημαίνει πάρα πολλά. Αυτό σημαίνει ότι δεν τους έρχονται πάντοτε τα πράγματα όπως αυτοί τα  λογαριάζουν. Με το εκπληκτικό αποτέλεσμα των εκλογών της 6 του Μάη, τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, και που είσαι ακόμα. Σκεφτείτε τι θα γίνει αν, στις 17 Ιούνη, ο λαός ολοκληρώσει την νίκη του. Τιμή και δόξα στον Ελληνικό λαό, σ'όλους αυτούς που συνετέλεσαν στην συντριβή των σχεδίων τους. Και όταν λέμε σ'όλους εννοούμε σ'όλους, μηδενός εξαιρουμένου.
Και οι επόμενες μετά τις εκλογές μέρες, παρουσιάζουν επίσης εξαιρετικό  ενδιαφέρον.
Αποκαλύπτεται σ'όλο της το μεγαλείο η πολιτική καπατσοσύνη τους. Επεμβαίνουν ξεδιάντροπα στις εσωτερικές υποθέσεις μιας ανεξάρτητης (και συμμάχου) χώρας. Η κ.Μέρκελ μαζί με την πρότασή της για το δημοψήφισμα, είναι ικανή την δεύτερη προεκλογική περίοδο να στείλει  και μερικούς  συμβούλους (απογόνους ίσως εκείνων των αξιωματικών που υπηρετούσαν εδώ  στην κατοχή), για να μας καθορίσουν ακόμη και τα ποσοστά που  πρέπει να πάρει το κάθε κόμμα, να ταπεινώσουν την πατρίδα του Μανώλη Γλέζου. Μεγάλη σημασία δίνουν και στους συμβολισμούς. Σε λίγο θα μας ζητήσουνε να υπογράψουμε το επόμενο μνημόνιο στην γέφυρα του Γοργοποτάμου!
Υπάρχουν βέβαια στο εσωτερικό της χώρας μας και αυτοί που θεωρούν τελείως φυσιολογική την επέμβαση των ξένων στα εσωτερικά μας, αυτοί που με ακόμη μεγαλύτερη καπατσοσύνη απ ότι οι ομοϊδεάτες τους της Ευρώπης, προσπαθούν να μας εξηγήσουν τα οφέλη της υποτέλειας!
Ε, λοιπόν αυτοί, αν ζούσαν στην κατοχή του '41, θα ήταν με τους κατακτητές, αν ζούσαν επί Τουρκοκρατίας, θα ήταν με τους Σουλτάνους, αν ζούσαν στην αρχαιότητα, θα ήταν με τους Πέρσες.
Αλλά ας επανέρθουμε στα των εκλογών. Πανικοβλήθηκαν επειδή ένας μικρός λαός ψήφισε διαφορετικά απ'ότι αυτοί περιμένανε. Και οι φόβοι τους δεν είναι καθόλου αβάσιμοι. Τρέμουν μήπως το παράδειγμα των Ελλήνων το ακολουθήσουν και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης. Και εδώ πράγματι δεν έχουν άδικο. Αυτοί απ'τη μια θέλουν να ταπεινώσουν έναν λαό με μεγάλη ιστορία, από την άλλη οι λαοί της Ευρώπης, είναι έτοιμοι, με το «Είμαστε όλοι Έλληνες» να ακολουθήσουν το παράδειγμα ακριβώς αυτού του λαού. Οι λαοί αντιλαμβάνονται ότι τους νόμους και τις συμφωνίες, τα μνημόνια και τα παρόμοια τα κάνουν άνθρωποι και οι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να τις καταργήσουν σε μια μέρα μόνο. Αυτό που καθορίζει κάθε φορά ποιός, πότε και πώς θα περάσει ένας νόμος, μια συμφωνία σε μια χώρα, εξαρτάται τα μέγιστα από την επαγρύπνηση, η παθητικότητα των πολιτών.
Αλλά ας δούμε από κοντά την καπατσοσύνη τους, με ποιόν τρόπο επιχειρούν ακόμα μια φορά να δοκιμάσουν την νοημοσύνη των Ελλήνων. Γιατί λένε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στηρίχτηκε σ'αυτούς στους οποίους δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη;
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι αυτήν την αντίφαση δεν την αντιλαμβάνονται. Απλούστατα επιμένουν στην πολιτική μαζικής  παραγωγής εκατομμυρίων αγαθών ανθρώπων. Μεγάλη μπίζνα η υποτίμηση της νοημοσύνης του λαού μας , και των άλλων λαών φυσικά. Όπως την 11-11-11   βάζοντας στην Κυβέρνηση το κόμμα της Ν.Δ, κατάφεραν να αδρανοποιήσουν, να εξουδετερώσουν κυριολεκτικά την αγανάκτηση των εκατομμυρίων αγνών ανθρώπων της Δεξιάς, έτσι και τώρα, αναθέτοντας στον ΣΥΡΙΖΑ την διακυβέρνηση της χώρας, θέλησαν να αδρανοποιήσουν, να εξουδετερώσουν  ακόμη ένα και πάνω εκατομμύριο Ελλήνων που ψήφισαν αυτή την φορά το ΣΥΡΙΖΑ. Τι εμμονή είναι αυτή, από την πρώτη μέρα, σώνει και καλά, να παραδώσουν την εξουσία στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σ'ένα κόμμα που την προηγούμενη μόλις μέρα το κατηγορούσαν σαν εθνικά επικίνδυνο, ανεύθυνο, κλπ. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Πότε ένα κόμμα με ποσοστά 17 τοις εκατό έγινε κυβέρνηση; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεσε στην παγίδα , αντίθετα ακόμη μια φορά αυτοί  πέσανε έξω. Έπεσαν έξω και πέσανε και τα χρηματιστήρια τους. Τα χρηματιστήρια πέφτουνε ακόμη κι όταν οι εργαζόμενοι πετυχαίνουν μια μικρή αύξηση των μισθών τους, δεν θα πέσουν όταν  δουν
ότι αφυπνίζονται τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων; Τα διλήμματα, ευρώ ή δραχμή, εντός η εκτός ευρωζώνης, είναι ψευτοδιλλήματα.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι πρώτιστα πολιτικό, και κατά δεύτερο λόγο οικονομικό. Είναι πρώτιστα ευρωπαϊκό, παγκόσμιο, και κατά ελάχιστα Ελληνικό! Αν, και το ξέρουν αυτό, τρομοκρατούν τώρα τους Έλληνες ότι έρχονται λιμοί  και καταποντισμοί. Τρομοκρατούν με σεισμό, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που μένουν ήδη, συμβολικά ας το πούμε, σε αντίσκηνα. Τα αντίσκηνα μας δεν πέφτουν, όσα Ρίχτερ και να μας χτυπήσουν.
Αυτοί που ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν μετά τις 17 Ιούνη, ένα μόνο πράγμα  πρέπει να ξέρουν: Από τη μια μεριά θα έχουν να κάνουν με εκατό, διακόσιους, χίλιους τοκογλύφους και από την άλλη με δέκα εκατομμύρια εξαθλιωμένους Έλληνες! Με ποιόν θα πάνε; Καλό θα είναι να το ξέρουμε από τώρα.
Για τους Έλληνες ψηφοφόρους, το πραγματικό δίλημμα στις εκλογές της 17 Ιούνη πρέπει να είναι: υποτέλεια ή αξιοπρέπεια

20 Μάη του 2012
Βοστινιώτης Παναγιώτης