Τα τέσσερα χέρια!

Πρέπει να πούμε, ότι μέχρι σήμερα κανείς δεν εξέτασε, δεν επεσήμανε, δεν φωτογράφισε αυτή τη θεατρική πράξη πάνω στο σανίδι της ιστορίας, κατά την οποία η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής αλλάζει χέρια. Σε όλες τις επιτυχημένες επαναστάσεις, η φωτογραφία δείχνει τέσσερα χέρια. Δύο χέρια που την παραδίδουν (θέλοντας και μη) και δύο χέρια που την αποσπούν. Τέσσερα ζωντανά χέρια δηλαδή.

Ο δικός μου "οικίσκος" αξιολόγησης

Περνάω κατ' ευθείαν στο θέμα. Από τα εκατοντάδες στατιστικά στοιχεία, οποιασδήποτε Οικονομίας, εξετάζω μόνο τρία:

Τι του λέμε του Κινέζου;

Απέραντη η φιλολογία γύρω από το ρόλο του νομίσματος, του εθνικού νομίσματος ειδικότερα ή ακόμη πιο συγκεκριμένα, του μονοπωλίου της έκδοσης του χρήματος, όχι από το κράτος αλλά από ιδιώτες, π.χ. της FED. Πολύ καλά! Ας υποθέσουμε ότι σήμερα ένας Κινέζος πουλάει στις ΗΠΑ ένα τόνο χαλκό αξίας 5 χιλιάδων Δολαρίων ΗΠΑ.

Η απομυθοποίηση του νομίσματος

Έπρεπε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια, μερικές δεκαετίες, από την ημέρα της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, για να εντοπίσουμε ένα μικρό λάθος, μια ασήμαντη λεπτομέρεια της Σοσιαλιστικής Οικονομίας, έτσι όπως εφαρμόστηκε στις πρώην Σοσιαλιστικές χώρες, μιας ασήμαντης λεπτομέρειας που συνετέλεσε, που στοίχισε πιο σωστά την κατάρρευση ενός ολόκληρου κόσμου. Περί τίνος πρόκειται;

Να ζει κανείς (με το Ευρώ) ή να μη ζει; Ιδού η απορία. (παράφραση του Αμλετ)

Ερώτηση: -Αλήθεια τι είναι σε τελική ανάλυση ένα νόμισμα; Απάντηση: -Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μια γραπτή υπόσχεση! Μια υπόσχεση που φέρει και την επίσημη σφραγίδα και υπογραφή του Κράτους (του κεντρικού τραπεζίτη), ότι με αυτό το χαρτί, σε αυτή τη χώρα (γεωγραφικός χώρος), μπορείς ανά πάσα στιγμή (πραγματικός χρόνος) να αγοράσεις 1 κιλό ψωμί, 2 κιλά ζάχαρη, 3 μέτρα ύφασμα, 14 ζευγάρια κάλτσες, 15 γραμμάρια ασήμι, 1 γραμμάριο χρυσό, και ότι άλλο ποθεί η ψυχή σου! (Το τελευταίο σηκώνει συζήτηση).

Ο Χαρτοπαικτικός Καπιταλισμός και ο Σβέικ

Καθώς η παγκόσμια πολιτική (και οικονομική) κατάσταση συνεχώς αλλάζει, θα πρέπει να αλλάξουμε και την ορολογία με την οποία περιγράφουμε αυτήν την αλλαγή. Έτσι προτείνω αντί του επιστημονικοφανούς όρου "Χρηματοπιστωτικός Καπιταλισμός", να χρησιμοποιούμε τον όρο "Χαρτοπαικτικός Καπιταλισμός", που είναι όχι μόνο πιο κατανοητός στον πολύ κόσμο, αλλά και πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Το παράλληλο κράτος

Πριν ένα μήνα, ψάχνοντας στα αρχεία μερικών εφημερίδων να βρω κάτι για τα γεγονότα της περιόδου 1949-'50-'51, έπεσα σε μια εκπληκτική δήλωση ενός υπουργού που μεταξύ των άλλων έλεγε ότι: -Δεν θα επιτρέψουμε την αναβίωση του φασισμού στην Ελλάδα! Μιλάμε για το φθινόπωρο του '50.