Με το παραπάνω παράδειγμα των πηγαδιών, και χρησιμοποιώντας την μέθοδο της αφαίρεσης (abstraction), που είναι μια φιλοσοφική κατηγορία, προσπάθησα μέσα σε λίγες γραμμές να συμπυκνώσω όλη τη θεωρία της υπεραξίας που με τόση εκπληκτική σχολαστικότητα και ακρίβεια περιγράφει ο Μαρξ (Κεφάλαιο, 1ος Τόμος, σελ. 190-211). Γράφει στο ίδιο τόμο ότι « ως αξίες, όλα τα εμπορεύματα είναι μόνο ορισμένες μάζες στερεοποιημένου χρόνου εργασίας ». Στο παράδειγμα με τα πηγάδια απλώς ο στερεοποιημένος χρόνος εργασίας εμφανίζεται σαν …υγροποιημένος, ας μου το συγχωρέσουν αυτό οι αναγνώστες. Επίσης ας μου συγχωρήσουν ότι την προσέγγιση της εννοίας της υπεραξίας την εξετάζω αρχικά όχι με την παράμετρο της παράτασης της χρονικής διάρκειας (του αναγκαίου χρόνου και της υπερεργασιας), αλλά με μια πιο σύνθετη έννοια, της ποσότητας εργασίας εντός του ιδίου χρονικού διαστήματος που είναι αναγκαίος για την παραγωγή (και αναπαραγωγή) του προϊόντος που λέγεται εργατική δύναμη εντός του κανονικού οκταωρου.
