Το «φωτοστέφανο» των Ιατρών

Η παρακάτω διαπίστωση έγινε τον προπερασμένο αιώνα! «Η αστική τάξη αφαίρεσε το φωτοστέφανο απ' όλα τα, ως τότε, αξιοσέβαστα επαγγέλματα που τα αντίκριζαν με θρησκευτική ευλάβεια. Το γιατρό, το νομικό, τον παπά, τον ποιητή, τον άνθρωπο της επιστήμης, τους μετέτρεψε σε μισθωτούς εργάτες της». Και λίγο πιο κάτω «Κάθετί το κλειστό και στάσιμο εξατμίζεται, κάθετί το ιερό βεβηλώνεται και στο τέλος οι άνθρωποι αναγκάζονται ν' αντικρύσουν με νηφάλιο μάτι τη θέση τους στη ζωή και τις αμοιβαίες σχέσεις τους» (βλέπε Μαρξ-Ενγκελς-Μανιφέστο σελ.29).

Δεν ξέρουμε πόσοι γιατροί απ αυτούς που κατέβηκαν στους δρόμους είχαν υπ' όψην τους τα παραπάνω. Οι τελευταίες κινητοποιήσεις μερίδας του ιατρικού κόσμου (για να περιοριστούμε μόνο σ' αυτούς) εκφράζουν αναμφισβήτητα αυτή την αγωνία: Φοβούνται οι γιατροί ότι και στη χώρα μας θα τους αφαιρέσουν το φωτοστέφανο, ότι θα  μετατραπούν σε μισθωτούς εργάτες και οι φόβοι τους αυτοί δεν είναι βέβαια αβάσιμοι. Ήρθε η σειρά τους, τελικά θα αναγκαστούν «να αντικρύσουν με νηφάλιο μάτι τη θέση τους στη ζωή». Αυτός είναι ο Καπιταλισμός και όταν έχουμε Καπιταλισμό όλα θα γίνονται σαν στον Καπιταλισμό, όπως «όταν έχουμε πόλεμο γίνονται όλα σαν στον πόλεμο». 

Το πιο ατιμωτικό πού μπορεί να συμβεί σ' έναν γιατρό (και για έναν επιστήμονα γενικότερα) είναι να έχει εργοδότη έναν κεφαλαιοκράτη. Ότι χειρότερο. Η εξέλιξη αυτή είναι αναπόφευκτη μέχρις ότου οι επιστήμονες καταλάβουν: Πρώτον την αξία τους, την δύναμη τους και δεύτερον όταν υπερνικήσουν αυτόν τον διχασμό, να θέλουν δηλαδή να γίνουν και αυτοί πλούσιοι αστοί ή πιο σωστά, μεγαλοαστοί! Το  δεύτερο αναιρεί το πρώτο! Το φωτοστέφανο τότε ανταλασσεται με την ρεμπουβλίκα του μεγαλοαστού! Δεν είναι μόνο οι γιατροί που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο. Στρατηγοί ανταλλάσουν τις δάφνες τους με μίζες (υποβρυχίων, τανκς και αεροπλάνων). Μόνο στρατηγοί θα έλεγε κάποιος: Βάλε και Υπουργούς Εθνικής Άμυνας! Θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε μια σειρά από άλλα επαγγέλματα, από Δικαστικούς μέχρι Εφοριακούς, από υπαλλήλους της Πολεοδομίας, μέχρι ανώτατους αξιωματικούς της Αστυνομίας. Από καθηγητές Πανεπιστημίου, μέχρι Μηχανικούς του Δημοσίου. Ατέλειωτη η σειρά. Να μην ξεχάσουμε βέβαια και τους αντιπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τους αντιπροσώπους του Κοινοβουλίου.
Συμπέρασμα: «Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει τη ζωή, αλλά η ζωή που καθορίζει τη συνείδηση». Είναι, λέμε ακόμη μια φορά, οι σχέσεις ιδιοκτησίας που καθορίζουν «Το κοινωνικό Είναι», που «αναγκάζουν», τους γιατρούς, για να μείνουμε σ αυτούς, να ανοίγουν μαγαζί μέσα στο μαγαζί, να χρησιμοποιούν δηλαδή το ιατρείο του ΙΚΑ για άγρα πελατών των δικών τους, ατομικών  Ιατρειών! Αυτή είναι μια αλήθεια ή πιο σωστά, ένα μυστικό που το ξέρουν χιλιάδες γιατροί καθώς και μερικά εκατομμύρια ασθενείς-πελάτες τους. Η λύση στην προκειμένη περίπτωση βρίσκεται σε νέες σχέσεις ιδιοκτησίας (ακόμη και των Ιατρείων, ναι ακόμη και των Ιατρείων), και σε ένα Νέο Φορολογικό Σύστημα. Δεν θα κουραστούμε ποτέ να το λέμε.

Υ.Γ: Από την σειρά των επαγγελμάτων που αναφερει το μανιφέστο, δεν έχουν μετατραπεί ακόμη σε εργάτες οι παπάδες. Ας έχουν και αυτοί το νου τους! Οι τροϊκανοι είναι ικανοί να προτείνουν την Ιδιωτικοποίηση των Εκκλησιών ή της Εκκλησιαστικής περιουσίας. Αλλά ας μη βάζουμε ιδέες και μας αφορίσουν τίποτε Μητροπολίτες.