Από το γενικό στο συγκεκριμένο!

Να περάσουμε από το γενικό στο συγκεκριμένο! Το ξαναγράφω. Όσο απομακρυνόμαστε από τον τόπο και τον χρόνο της κάθε φορά παραγόμενης υπεραξίας, τόσο πιο εξωφρενικές οικονομικές θεωρίες και τόσο πιο εξωφρενικά φορολογικά συστήματα ανακαλύπτουμε και δυστυχώς εφαρμόζουμε.

Κάθε τόσο, ακούγονται τα γνωστά, τα τετριμμένα, τα χιλιοειπωμένα υπέρ της Α η Β φορολογικής πολιτικής που πρέπει να ακολουθήσουμε. Λέει ο ένας, να κατεβάσουμε τους φορολογικούς συντελεστές, για παράδειγμα από το 40% στο 24% στον τάδε κλάδο. Ακριβώς στο 24%, λες και εφάρμοσε, δεν ξέρω ποιόν, μαθηματικό τύπο του Καραθεοδωρή! Βγαίνει ο άλλος και λέει να μειώσουμε όχι στο 24%, αλλά στο 18%! Και αυτός ακριβώς στο 18% στον ίδιο κλάδο. Οι τοποθετήσεις αυτές μου θυμίζουν το παιχνίδι του Δημοτικού, το παιχνίδι της κολοκυθιάς. Λέει ο ένας μαθητής ένα νούμερο, για παράδειγμα το 24. Πετάγεται ο άλλος και τον ρωτάει, γιατί 24; Επανέρχεται ο πρώτος και του λέει, εσύ πόσα λες; Εγώ λέω 18! Και γιατί 18, ρωτάει ο τρίτος; Εσύ πόσο λες, του απαντάει ο δεύτερος; Εγώ λέω 22, απαντάει ο τρίτος. Και γιατί 22, πετάγεται ο τέταρτος! Και πάει λέγοντας.

Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους, ακόμη και εάν δεν μπορούμε να καταλάβουμε τίποτε άλλο, ότι η οικονομία έχει τους δικούς της αντικειμενικούς νόμους! Δεν θα επαναλάβω εδώ τον μαθηματικό τύπο βάσει του οποίου μπορούμε να προσεγγίσουμε την ιδανική φορολογία. Ένα θα πω μόνο. Δε θα πάθει τίποτα το σύστημα, ούτε θα καταρρεύσει το σύμπαν, ούτε θα γίνει κατακλυσμός, σεισμός ή καταποντισμός, αν, λέω αν, αύριο το πρωί, ας πούμε την 1η Ιανουαρίου, το κράτος πει σε έναν αυτοαπασχολούμενο (π.χ. συνεργείο, καφενείο κλπ), που βρίσκεται στον νομό Εβρου π.χ. στη Ν. Βύσσα και που σε 2, 3 ή 4 χρόνια βγαίνει στη σύνταξη, ότι για αυτά τα επόμενα 2, 3 ή 4 τελευταία χρόνια θα πληρώσεις, ΧΑΣΕΙΣ-ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ, επαναλαμβάνω ΧΑΣΕΙΣ-ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ, ένα φορολογικό εφάπαξ, ίσο με Χ ποσό, αλλά από εκεί και πέρα όσα βγάλεις θα είναι δικά σου, δε θα έχει δικαίωμα κανένα κράτος, κανένας Θεός να σου τα πειράξει. Αυτό θα το προτείνει σε εθελοντική πάντοτε βάση, σταδιακά και με κεντρικό σχεδιασμό, που  σημαίνει ότι την 1η Φεβρουαρίου, θα προτείνει το ίδιο σ’ έναν αυτοαπασχολούμενο στην Κρήτη, και ούτω καθεξής. Αν το δεχτεί έχει καλώς, αν όχι συνεχίζει με το παλιό φορολογικό. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Και θα ρωτήσει κάποιος τώρα, πόσο θα είναι αυτό το Χ ποσό; Και του απαντάω ότι θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ο μέσος όρος των φόρων που πλήρωνε τα προηγούμενα 5 με 10 χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι ο αυτοαπασχολούμενος θα απαντήσει στο κράτος:

“Πάρτα ρε κερατά, και άσε με να δουλέψω όσες ώρες θέλω εγώ, μαζί με την οικογένειά μου, μέρα, νύχτα. Να τα βάλω στην άκρη να τα έχω στα γεράματά μου, μια και η σύνταξη μου δε φτάνει ούτε για τσιγάρα. Πάρτα ρε κερατά και ξεκόλλα από πάνω μου. Δε μπορείς να είσαι συνέταιρος στο μαγαζί μου και μάλιστα μόνο στα κέρδη, αλλά στη χασούρα όχι. Από δώ ρε κερατά, ξεκινά η ανηθικότητα όλης της κοινωνίας!”.

Υ.Γ. Κάτι μου λέει ότι το σύστημα δε θα δεχτεί αυτή τη λύση, ακόμα και αν διπλασιάσει τα έσοδά του. Το σύστημα τρέμει την αποκέντρωση, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εθελοντισμό, την ελεύθερη επιλογή! 

Τσούνης (Βοστινιώτης) Παναγιώτης
Οικονομολόγος 
Νοέμβρης του 2021